Een paar weken geleden was ik in Brussel om een kijkje te nemen achter de schermen van het Europees Parlement. Ik ben er gastvrij ontvangen door vroegere dorpsgenote Annie Schreijers – Pierik. Ontzettend interessant om te zien wat de Europese (politieke) gemeenschap bezig houdt en wat de thema’s zijn. Leerzaam en intrigerend én natuurlijk een prachtige stad. Bizar dat Brussel nu op een heel andere manier aandacht krijgt. Molenbeek, Jihad, IS, terreurdreiging. Het is zo tegenstrijdig. Daar waar ik mijn best doe al het positieve uit het leven te halen, word ik door de actualiteit van de dag geconfronteerd met negatieve internationale ontwikkelingen: terrorisme. Er word een poging gedaan maatschappijen te ontwrichten en mensen angst aan te jagen. En het lijkt behoorlijk te lukken. Er hoeft maar iets te gebeuren en er zijn terreuralarmen en er is paniek. Mensen worden onzeker en de meest harde uitspraken vliegen je om je oren. Ik persoonlijk vind het pas beangstigend als ik mensen in mijn omgeving hoor zeggen dat ‘ze’ allemaal dood moeten. Wie je ook bent en waar je ook vandaan komt: dát vind ik heftig: je medemens dood wensen. Ik voel me bevoorrecht dat ik in het kader van de vierde serie van ‘Buch in de bajes’ op de speciale Terroristenafdeling in Rotterdam opnames heb mogen maken. Ik heb van terrorisme verdachten geïnterviewd. Heb hun leven binnen de gevangenismuren vastgelegd, ze in hun cel gefilmd en heb bijvoorbeeld met ze in de luchtkooi gesproken. Uiteindelijk heb ik het beeldmateriaal niet uit mogen zenden van de nationaal coördinator terrorismebestrijding. Maar voor mij persoonlijk blijft het bijzonder dat ik een poging heb mogen doen íets te begrijpen van de beweegredenen, persoonlijke motieven en achtergronden. Het zal naïef klinken als ik zeg dat ik nog steeds geloof in een geweldloze en vreedzame wereld. Toch blijf ik bij dat geloof en weiger ik afgeremd te worden op mijn ontdekkingstocht en reizen. Zodra ik maar even een moment heb, trek ik erop uit om andere werelden te leren kennen.