ZOMERZOTHEID
Bij de zomer heb ik vele associaties en merkwaardig genoeg schieten mij allemaal titels te binnen: van de Britse detectiveserie ‘Midsummer Murders’ tot The First Lady of Song Ella Fitzgeralds ‘Summertime’, maar ik blijf steken bij het zo mooi allitererende ‘Een Zomerzotheid’. Deze klassieker van Cissy van Marxveldt, waarin een groep dames denkt de (ijdele) adellijkheid van een meneer te herkennen, die echter onder één hoedje speelt met zijn chauffeur. Zó onschuldig, bijna naïef, maar toch had het voor die tijd ook iets ondeugends en spannends.
Als ik terugdenk aan ondeugende zomers, moet ik denken aan hoe we als pubers met een clubje vrienden BM-ers huurden, om al zeilend door Friesland te trekken. We sliepen op de harde houten vlonders van de bootjes, aten uit blik en als we moesten afwassen hielden we het servies en bestek gewoon in het meer. ’s Avonds dronken we alcohol, dansten we in discotheken en hadden we letterlijk ‘oeverloze gesprekken’. In de zomer van 1984, ging er een neefje mee van een van mijn vrienden en wij werden verliefd. Het was de zomer dat ik, zoals je dat toen benoemde, ‘het’ voor het eerst deed. Mijn vakantievriendje woonde in Engeland en na die week heb ik hem nooit meer gezien. Heel onverwacht kreeg ik een aantal weken geleden, na 34 jaar, via LinkedIn een bericht van hem: ‘Jeetje wat lang geleden.
Prachtige mediacarrière van jou zeg – Chapeau!’. Ik was verrast en stuurde hem een bericht terug dat hij het zelf ook niet slecht gedaan heeft; de man is namelijk in drie landen managing director van een bekend merk. In een van zijn eerste berichten meldde hij dat hij me gegoogeld had en dat het maar goed is dat het nooit iets is geworden tussen ons. ‘Ik ben een klein, kaal mannetje met een dikke buik’. Deze heerlijke zelfspot maakte dat ik niet op mijn hoede hoefde te zijn voor wat deze man na al die jaren van me zou willen. Er ontstond een spontane mailwisseling en deze zomer komt hij op doortocht vanuit Duitsland naar Engeland langs voor een kop koffie. Overigens vindt hij dat mijn schrijfstijl herkenbaar is; hij heeft mijn brieven van destijds bewaard.
Vorig jaar kreeg ik toevalligerwijs ook een bericht van een ander ex-vriendje uit de middelbare schoolperiode. Ik ging destijds in Haaksbergen naar De Bouwmeester, hij deed HEAO in Enschede, dus zodra het kon ging ik ‘op de duim’ naar de stad. Hij had zijn vrouw beloofd de zolder op te ruimen, maar het schoot niet op, want hij kwam daarbij mijn brieven tegen en was die aan het herlezen.
Van de week feliciteerde ik mijn vroegere boerenbuurmeisje nog met haar verjaardag en binnenkort ontmoet ik een voormalig paardrijvriendinnetje uit Delden. Toen Menno en ik in 2003 de dagelijkse talkshow ‘Nightclub’ voor Veronica maakten, kwam het meisje, dat op mijn paard Fanny ging rijden toen ik zelf ging studeren, bij ons stage lopen. Ze heeft echter nooit voor het televisievak gekozen, en heeft Hilversum gelaten voor wat het was. Ze woont met haar gezin in Enschede en ik zocht haar recent op omdat zij haar eigen kledingmerk Fashion42day is begonnen. Tukkers zijn ondernemend en ik blijf graag met ze in contact, want ze zijn ook heel gezellig. Deze zomer zullen er weer genoeg festiviteiten zijn. Over zotheid gesproken: misschien wordt het tijd de vroeger beruchte zomerfeesten in Hengevelde weer eens te bezoeken. Summertime and the livin’ is easy.
Recente reacties