© tekst en foto’s: TWENTELIFE
Zie ook: https://www.twentelife.nl

Negen jaar geleden interviewden we Nicole Buch. Dat was toen een jaar na het overlijden van Menno Buch, haar levenspartner. Ondanks haar rouw wilde ze volop en voluit voor het leven gaan. Daar heeft ze zich zeker aan gehouden, want er is veel gebeurd in de afgelopen jaren. Nieuwe liefde, nieuwe woonplek, nieuwe programma’s én nieuwe uitdagingen. Hoog tijd om haar weer eens op te zoeken.

In de week dat ik Nicole spreek, is het precies tien jaar geleden dat Menno overleed. Een speciaal moment waar ze dan ook iets bijzonders van heeft gemaakt. “Het was best emotioneel,” vertelt ze openhartig. “Hij is nog iedere dag bij ons. Omdat het tien jaar geleden is, heb ik officieel zijn werkarchief overgedragen aan Beeld & Geluid in Hilversum. De collectie bestaat onder meer uit uitzendingen van Menno’s programma’s als Sex voor de Buch, Buch in de bajes, De Relatieman en Nightclub. Ook zitten er bijzondere persoonlijke items bij, zoals zijn notitieboek, stickers, zelfgemaakte cd’s met favoriete muziek en foto’s van de teams met wie we de programma’s maakten. Directeur Eppo van Nispen tot Sevenaer en conservator Bas Agterberg gaven een hele hommage waarom ook zij het belangrijk vinden dat Menno’s televisie­werk bewaard blijft. Zijn werk was namelijk heel vernieuwend voor zijn tijd, evenals de onderwerpen. De oprechte nieuwsgierigheid waarmee hij dat deed zag je echt terug in de programma’s. Het is mooi dat dit nu voor de eeuwigheid bewaard blijft.”

Nieuwe liefde

Hoewel er geen dag voorbij gaat dat Nicole niet aan Menno denkt, is ze sinds vijf jaar weer gelukkig in de liefde en wel met George Westerduin. “Ja, George is een hele lieve en mooie man. Samen hebben we een heerlijk thuis voor ons tweeën in het midden van Nederland. Via via hebben we elkaar ontmoet. We zijn allebei schrijvers en in het begin hebben we elkaar heel goed leren kennen door brieven naar elkaar te schrijven. Heel mooi om elkaar op een ouderwetse manier te leren kennen, dus geen appjes of telefoontjes. Toen we elkaar voor het eerst zagen, was het liefde op het eerste gezicht. Het is misschien raar dat ik het zeg, maar George en Menno lijken veel op elkaar qua dynamiek en charisma. Ik had nooit verwacht dat ik weer zo iemand tegen zou komen.”

Meer rust met George

Toen Nicole en George elkaar ontmoeten had Nicole naar eigen zeggen een periode van diepe rouw en hard werken achter de rug. Ze ging door met het maken van tv-programma’s, schreef een boek en reisde in haar eentje de wereld rond, van paardrijden met de cowboys in Wyoming tot rondtoeren in Zuid-Afrika. “Zeker na het overlijden van Menno had ik echt het gevoel dat alles nu moest gebeuren want het leven kan zomaar over zijn. Mijn motto was en is ‘Don’t let it get to you’, ofwel: wat er ook gebeurt in je leven, pak op en ga door. Het is zo mooi dat je mag leven. Ik ben zelf inmiddels tien jaar ouder en ben nu 57. Drie jaar geleden fietste ik nog een etappe uit de Tour de France en op mijn vijftigste liep ik nog de marathon van New York. Maar dat gaat fysiek niet meer. Dat neemt niet weg dat mijn levenstempo en ook die van George nog altijd behoorlijk hoog ligt. We zijn behoorlijk dynamisch. Maar nu ik met George ben, heb ik wel veel meer rust in mij en dat is heel fijn.”

Nieuw theaterprogramma

Nicole is nog altijd druk met haar televisiewerk. Een belangrijk deel van haar werk is het ontwikkelen van nieuwe tv-formats en ze stuurt op de achtergrond teams aan omdat ze het leuk vindt om haar kennis over te dragen. Eén van die nieuwe projecten is een speciale theateravond over Menno en zijn werk in het museum Beeld & Geluid op 21 november dit jaar. “Samen met Beeld & Geluid maak ik een hommage aan Menno’s werk. Een heel mooi project waarin we kijken wat hij heeft betekend voor de Nederlandse televisiewereld. Ik ga in gesprek met makers achter de schermen. In feite wordt het een college over het televisie­ maken toen en nu. Menno heeft zelf een belangrijk stuk tv-geschiedenis geschreven. Samen namen we mensen mee op ontdekkingsreis in onbekende werelden. Menno was oprecht nieuws­gierig naar ‘Hoe kan het nu dat sommige mensen bepaalde keuzes in hun leven maken die enorme gevolgen hebben
op hun hele levensloop’. Maar de programma’s waren ook eye-openers van onbekende werelden waarvan iedereen denkt dat hij weet hoe het zit en waar ze een mening over hebben en over oordelen. Daar gingen wij als maker heel respectvol en open mee om. Denk aan Buch in de Bajes waar we spraken met gedetineerden, maar ook Seks voor de Buch over de seksfantasieën van mensen. Het is heel mooi om samen met anderen die kennis over te dragen en daarover te vertellen.”

Maatschappelijk betrokken

Een eigenschap die Nicole zowel deelde met Menno als nu met George is haar maatschappelijke betrokkenheid. “George is politiek geëngageerd betrokken en heeft net als ik een groot rechtvaardigheidsgevoel. Zijn laatste boek ‘Lieverd waarom…?’ gaat over ouderverstoting. Na echtscheiding raken kinderen beschadigd waardoor veel ouders hun kinderen niet meer zien. George heeft bijvoorbeeld zijn dochter al achttien jaar niet meer gezien. Een groot verdriet voor hem. Dit is dan ook een thema waar we allebei heel erg mee bezig zijn om projecten van de grond te krijgen. We hebben al een tv-format op de plank liggen want we zien dat dit heel erg leeft. Het is ook heel fijn dat wij samen hierin optrekken. George zegt altijd heel mooi: alles waar je met je hart werkt, hoef je niet hard te werken.”

Over tien jaar

Tussen alle drukte door geniet Nicole heel erg van de vrijheid en het buiten­leven. Op de vraag waar ze over tien jaar hoopt te staan, moet Nicole even nadenken. “In ieder geval hoop ik samen te zijn met George. Op werkgebied wil ik heel graag mijn kennis en ervaring overdragen aan jonge mensen en ze begeleiden, dat vind ik heel erg leuk, los van het ontwikkelen van nieuwe dingen. Wat dat betreft ben ik een bezige bij. Vooral hoop ik dat alle geliefden nog bij mij zijn. In de afgelopen jaren heb ik al genoeg geliefden verloren. En verder hoop ik dat we veel van de wereld kunnen zien. Op ons lijstje staan nog Nieuw-Zeeland, het Kruger Park in Zuid-Afrika en de tango dansen in Buenos Aires.”