DUBBEL ORANJE
Gisteravond vertrok ik vanaf Schiphol richting Zuid-Amerika. Het was code oranje in Nederland, en alhoewel dat mijn kleur is – ik associeer het altijd met vrolijkheid, warmte en zon – werd ik daar niet heel erg blij van. Het zou behoorlijk tekeer gaan, ook boven in de lucht en het zou veel turbulentie veroorzaken voor het vliegtuig, maar ik maakte me vooral zorgen omdat mijn lief die mij weg ging brengen weer alleen in de auto door de storm terug moest.
Merkwaardig genoeg denk ik bij ieder ruig weer altijd gelijk aan het nummer ‘Stormy Weather’. Al bij een eerste windvlaag dwalen de tekst en melodie van het nummer van de legendarische jazz-zangeres Lena Horne door mijn hoofd. Ik associeer dat met wijlen mijn vader, die absolute jazz-fanaticus was en wegkwijnde bij haar muziek. Ik zie hem nog genieten. Net als van wind en regen kan ik van deze muziek genieten, maar het roept ook weerstand bij me op. De noten schalmden bij ons thuis namelijk altijd dominant door het huis en als meisje werd ik daar opstandig van. Jazzmuziek heeft vaak een heel gejaagd ritme, dat weerstand bij me oproept. Want al ligt mijn tempo altijd hoog: ik wil het niet opgedrongen krijgen. Oké, ik beken: zelfs nu nog kan ik bijna agressief worden van jazzmuziek. Het is mij allemaal té stormy.
Voor het eerst in de geschiedenis echter, kreeg een storm in Nederland een naam.
Volgens het KNMI helpt dat bij de bewustwording van mensen, zodat we met z’n allen doordrongen worden van het dreigende gevaar. De keuze wordt gemaakt uit een lijst met suggesties van het publiek: de enige logica is dus de populariteit van de zangeres Ciara. Ze deed in ieder geval flink haar best, en ik kon alleen maar hopen dat de mooie oude eik die naast ons nieuwe huis staat het zou overleven.
Ons nieuwe huis is een geweldige klus. Het hart van het huis wordt de keuken, waar we in de toekomst met al onze geliefden van de geneugten des levens willen genieten. We hadden helder voor ogen hoe deze eruit moet komen te zien, met een plek voor mensen om tijdens het kokkerellen aan te haken met een drankje en een lange eettafel waar iedereen kan ontspannen. Geweldig hoe Michel van Clear Kitchen Bussum meedacht en onze wensen vertaalde in een 3D ontwerp.
We zijn bevoorrechte mensen – zo werd ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt – om überhaupt dit soort keuzes in het leven te mogen maken. De afgelopen week heb ik wederom met eigen ogen kunnen zien en ervaren dat niet iedereen zoveel keuzes en kansen heeft en dat het bovendien allemaal niet vanzelfsprekend is
iedere dag een volledige, laat staan smakelijke maaltijd op tafel te zetten. Pittige verhalen daar in Zuid-Amerika, maar kleurrijk was het er wél. Niet in de laatste plaats door de zon en de warmte en de vrolijkheid van de mensen. Het was dus dubbel ‘oranje’ deze week.
Recente reacties